Unseen-4 (ธารทราย)
-เหตุเกิดที่ร้านเค้ก-
“ธารเลือกดูสิ อยากทานอันไหน”
หลังซื้อของที่ซุปเปอร์เสร็จเมื่อรถขับผ่านร้านเค้กสุดโปรดวารินเลยบอกให้เขาแวะ
แต่ธาราธารที่ตามลงมาด้วยดันทำท่าทางแปลกๆ คล้ายคนเพิ่งเคยเข้าร้านเค้กอย่างไรอย่างนั้น
“อันไหนก็ได้พี่เลือกเหอะ ผมกินไม่เป็นนะ”
“กินเค้กไม่เป็นเนี่ยนะ” วารินที่กำลังเลือกๆดูในตู้เค้กยืดตัวขึ้นอุทานเสียงกระซิบกับเขา
น้ำเสียงไม่อยากจะเชื่อสุด
“อือ ไม่เคยกินอ่ะไม่ชอบครีม”
“ถ้าอย่างนั้นเลือกกินเป็นฟรุตเค้กไม่ก็บราวนี่ไม่ก็ช๊อคโกแลตร้อน
ๆ ก็ได้นี่ อันนี้อร่อยนะช็อคฯหน้านิ่มพี่ชายพี่ชอบมากๆเลย เอาชิ้นนี้ครับแล้วก็นี่ด้วยสองชิ้น
ธารเอาเป็นเค้กเมนลอนไหมหอมดีนะ หรือจะเป็นเครปเค้กก็ได้ ลองกินดู
เอานี่อีกสองชิ้นด้วยครับ”
คนตัวเล็กชี้ ๆ
สั่งพลางหันไปถามคนตัวสูงที่ยืนรออยู่ด้านหลังพลาง แต่สายตาเขาดันจ้องอยู่ที่ชั้นวางขนมแทน
“เอาคุ๊กกี้ได้ไหม รสนมนะ” เขาว่าแล้วเดินไปหยิบคุ๊กกี้รสนมบนชั้นออกมา
ขวดโหลที่ใส่นารักมากๆ จนวารินอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
“ชอบคุกกี้เหรอ?”
“เปล่า
ชอบกลิ่นนมต่างหาก”
“ถ้างั้นขอเป็นนมสดปั่นเพิ่มด้วยสองแก้วนะครับใส่วิปครีมด้วย”
วารินออเดอร์เพิ่ม เขารีบดึงแขนเล็กไว้
“เดี๋ยวก่อนทำไมสั่งสองแก้ว ผมกินไม่เป็นนะนมปั่นน่ะ”
“อ้าวไหนบอกเมื่อกี้ว่าชอบนมไง”
“ชอบกลิ่นนม แต่ชอบดื่มกาแฟต่างหาก”
เขาบอกวารินแล้วเดินเข้าไปใกล้เคาน์เตอร์
“ขอโทษครับ ผมขอเปลี่ยนเป็นกาแฟแก้วหนึ่งแทนนะ” ธาราธารหันไปสั่งที่คนขาย
เด็กนักศึกษาที่ช่วยงานอยู่ที่ร้านหันมายิ้มกว้างให้กับเขาทั้งคู่
“เอาอะไรอีกไหม พาย? โดนัท?”
“เอาอันนี้ได้ไหม”
จู่ ๆ เขาก็ชี้ไปที่เค้กครีมที่มีลาวาสีนมไหลเยิ้มออกมา
น่าทานมาก
“นั่นมันครีมนะ ไหนธารว่าไม่ชอบกินครีมไง”
“แต่ครีมแบบนี้ชอบนะ มันข้นเหมือนกับ.....”
เขาเดินเข้ามาใกล้ แล้วกระซิบถ้อยคำน่าอายที่ริมหูเล็กพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
วารินหน้าแดงเห่อ ศอกกลับที่ท้องเขาอย่างแรงเล่นเอาเขาถึงกับตัวงอ
เด็กพนักงานในร้านหันมาส่งยิ้มกันอีกครั้งเมื่อเห็นเขาสองคนหยอกล้อกันแบบนั้น
“ขอบคุณมากครับ”
วารินยื่นเงินจ่ายไปขณะที่เขารับเอาถุงขนมและแก้วเครื่องดื่มมาถือไว้เองทั้งหมด
“นั่งกินแถวนี้กัน” พอออกมาจากร้านเขาก็ชวนแวะนั่งที่เก้าอี้ไม้แถว
ๆ ริมทางเดิน พร้อมยื่นแก้วนมปั่นให้วารินส่วนตัวเองก็ยกแก้วกาแฟขึ้นดูด
“ใช้ได้ไหม” วารินลองถามดู
ร้านนี้ภูวดลติดใจรสเค้กมากแต่กาแฟยังไม่เคยสั่งทานกันมาก่อน ไม่รู้ว่ารสชาดจะใช้ได้หรือเปล่า
“ก็อร่อยนะ แต่....”
“แต่อะไร??”
ใบหน้าเล็กเงยถาม เพราะตอนนี้เขายืนขึ้นแล้ว ธาราธารหันมองซ้ายขวาก่อนโน้มตัวลงหาวารินใกล้
ๆ แล้วเอ่ยเสียงเบา
“แต่ผมชอบกาแฟที่พี่ชงให้มากกว่า มันทั้งหวาน ทั้งหอม ทั้งมันส์
รัญจวนใจสุดๆ ที่สำคัญครีมสีขาวแบบนั้นของพี่อร่อยกว่าวิปครีมที่ราดบนกาแฟแบบนี้....เยอะ!!
หึหึหึ”
.......สรุปว่าคืนนั้น
วารินต้องยกกาแฟขึ้นไปให้เขาอีกตามเคย......
************************************
Unseen>>>
Tbc
